Zorgen moet je doen, niet maken..

Laat ik eens een update´je doen over mijn project.
Aangezien dat het enige spannende en interessante is wat ik hier de afgelopen twee weken heb gedaan.

We hadden toen we net in Surabaya waren afgesproken met Unair dat we ons project wilde gaan uitvoeren in de laatste maand van onze stage. Maternity & Pediatrics oftewel Kind en kraamzorg. De laatste maanden begonnen we hem steeds meer te knijpen, omdat we in deze laatste maand natuurlijk ook onze vakantie Bali hebben geboekt en Indonesiërs niet bepaald heel erg van het afspraken nakomen zijn. Ze smijten hier met dagen vrij. In Nederland zou ik daar alleen maar blij mee zijn, maar hier is dat een ander verhaal. Ik ben niet naar Indonesië gekomen, om alleen maar shoppingmalls en zwembaden te zien. Gelukkig hebben we de afgelopen 2 weken aardig wat gedaan aan ons project.

We hebben een kijkje genomen op de polikliniek voor zwangere vrouwen die risico verbonden zijn.
Chaos! Drukte! Hectisch! Om volgens mij helemaal niets.. Tenminste ik zag ongeveer zo’n 5 zwangere buiken, 10 doktoren, 10 verpleegkundigen en ongeveer 25 studenten. Wat is dat toch hier met al die studenten? Werkgelegenheid creeëren?..
Hier mochten we een aantal testjes op een zwangere buik uitvoeren. Opmeten van de foetus, naar het hartslagje luisteren, en het ruggetje en hoofdje voelen. Best apart om dan opeens aan zo’n buik te mogen aanraken. Ook best raar als zo’n moslimvrouw,die normaal helemaal ingepakt zit, opeens trots haar shirt omhoog trekt. Tadaaa, ik ben zwanger!
Verder hebben we op Unair nog een lesje gehad hoe een bevalling in z’n werk gaat. Daar hebben ze zo’n geniale pop die een bevalling kan nabootsen.
Zusterspakje aan, handschoenen aan, pop gereedmaken, knopje aanzetten en daar komt de baby.. Nienke’s eerste bevalling! En ik kan trots meedelen dat het een meisje was..
Als laatste zijn we op de afdeling gaan kijken waar we ons project gaan uitvoeren. De kraamafdeling.
Hier hebben we een paar lieve schattige Indonesische baby’tjes heerlijk vertroeteld. Geweldig om hier rond te lopen en al die baby’tjes te zien. Ook trouwens de enige afdeling die ik tot nu toe heb gezien waar het een keertje rustig en niet hectisch was!

Na wat overleg met leraren van Unair en studenten hebben we dan toch een onderwerp voor ons project bedacht. Voorlichting over borstvoeding geven. Wat research op internet kwamen we er achter dat er een wet bestaat in Indonesië, wat betreft borstvoeding. Alle moeders zijn hier verplicht borstvoeding te geven, wanneer een moeder geen borstvoeding geeft kan dit zelfs een gevangenisstraf als gevolg hebben.
Nu is borstvoeding geven dus niet bepaald het probleem, maar wel dat in Indonesië veel moeders veelte kort borstvoeding geven. De meeste geven zo’n 2 tot 3 maanden borstvoeding en gaan hun baby’s dan bananen en rijst te eten geven. De borstvoeding laten ze dan zitten. Onder het mom van, dan groeien ze beter ! Duidelijk gevalletje van cultuurverschil en te weinig kennis.
Na wat gesprekken met twee vrouwen van maternity, overigens leraressen van Unair en allebei zwanger, werd ook duidelijk dat het probleem niet alleen bij de moeder ligt maar ook bij de oma. In deze cultuur is het heel vanzelfsprekend dat de oma veel te maken heeft met de opvoeding van haar kleinkinderen. Vrouwen beginnen vroeg weer met werken en oma, de oppas, denkt de kleinkinderen dan wel groot te brengen met bananen en rijst. Lak aan de regeltjes, dus!

We willen voorlichting gaan geven op de kraamafdeling van het ziekenhuis aan vrouwen die net bevallen zijn. De meeste vrouwen liggen hier ongeveer 3 dagen. We gaan een presentatie geven over borstvoeding. Waarom borstvoeding? Hoe geef je borstvoeding? Wat is belangrijk om te weten? Wat is de rol van de familie? En dan vooral de nadruk te leggen op het feit dat het belangrijk is 6maanden alleen borstvoeding te geven. Dus mama’s en oma’s geen banaantjes en rijstprakjes, maar moedermelk!

De presentatie maken op zich is niet zo’n groot probleem. We willen ook een brochure maken met alle informatie, dat als wij weer in koude kikkerlandje zitten dat er dan nog wat over is van ons project. Ook niet zo’n probleem. Alleen wel een beetje lastig dat de bevolking hier nauwelijks Engels spreekt. Dus we moeten ook nog even een tolk vinden voor onze presentatie en we gaan samen met de studenten van de kraamafdeling de brochure nog vertalen naar het Indonesisch.

Ik zeg nog een weekje knallen en dan lekker naar Bali! Kerst op het strand of op een olifant is weleens leuk voor de afwisseling, dacht ik zo..
Voor in Nederland, veel plezier met sneeuwpoppen bouwen, je voeten warmen aan de openhaard, chocomelk met slagroom drinken, kerstcadeautjes uitpakken en alvast Fijne Kerstdagen!