Where are you from?

Zo m’n 2e update vanuit Surabaya! Ik maak hier zo ontzettend veel mee. Alles in anders dan in ons kikkerlandje. De mensen, de kleding, de gewoontes, het straatbeeld, het eten, de taal. Ik kan niks verzinnen wat hetzelfde is als bij ons. Ah, een ding! Ze hebben hier ook een Pizzahut, McDonalds & Starbucks! Toch fijn ;)

Zaterdag ben ik naar een graduation geweest van de Airlangga University. De afgestudeerde droegen allemaal zo’n jas en zo’n petje met zo’n kwastje. Wij moesten ook onze Batik jasjes aan. Ongelooflijk, wat werden we bekeken daar. Ik word er elke keer gewoon een beetje zenuwachtig van. Binnen in de zaal was het heel mooi aangekleed en het was heel officieel. Blijkbaar een hele eer dat we daar bij mochten zijn. Helaas duurde het zo’n 3uur en was het allemaal in Bahasa, dus wat denk je? Nienke viel in slaap.. Erg beschamend!

De afgelopen dagen heb ik me niet zo heel lekker gevoel, me lichaam heeft erg moeten wennen aan de veranderingen hier. Het andere eten, het klimaat en de jetlag! Gelukkig gaat het al een stuk beter nu en voel ik me weer topfit. Zondag hebben we dus lekker rustig aan gedaan. Goed uitgeslapen en ’s middag zijn we met een becak, dat is zo’n fietstaxitje met een mandje voorop waar je in kan gaan zitten, naar het winkelcentrum gegaan. Oh, ik vond het zo zielig voor die man die fietste. Het kostte maar 10.000 roepia met z’n 2e, wat dus maar 85eurocent is! Onderweg hoorde ik hem een beetje gaan hijgen, wat denk je ook met twee van die welvarende Nederlanders met 3 liter flessen water voorin z’n mandje!

Ik ging hier heen met de gedachten aapjes te spotten in de bomen en allerlei gekke beesten tegen te komen. Gelukkig valt dat wel mee, het enige wat ik hier heb gezien zijn heel veel muggen, zwerfkatten en een hagedisje. Het is juist omgedraaid! Wij zijn de aapjes, en de mensen hier spotten ons. Niet normaal, op straat kijkt iedereen je aan. Vooral als we met z’n 4e over straat lopen zonder Yulis. Mensen op scooters rijden bijna ergens tegenaan, omdat ze zo naar ons zitten te gapen. Sommige mensen draaien het raampje van hun auto open en roepen ‘we love you’. Heel veel mensen vragen ‘where are you from?’ en ik zag een jongen die zo naar ons aan het staren was dat hij het afstapje niet zag, en bijna struikelde. Veel mensen beginnen te giechelen en in het Bahasa tegen elkaar te kwebbelen als we iets bij hun gaan kopen. Echt te bizar allemaal!

Vandaag zijn we gaan zwemmen in het zwembad, ook een hele ervaring op zich. Alle vrouwen hebben hier een badpak met pijpjes of een soort van legging met jurkje aan. In ieder geval is er veel meer bedekt , dan in Nederland. En tja, wij Nederlanders hebben niet veel meer dan een bikini. Dus wij toch maar in onze bikini dat zwembad binnen. Men, ik heb me nog nooit zo bekeken en onzeker gevoeld. Iedereen staart je aan, heel ongegeneerd! Maar het was wel even lekker om te zwemmen en te zonnen, want het is hier zo ongelooflijk warm elke dag.
Gister was ik met Marcel aan het skypen en die vroeg toevallig hoe het weer hier was. Ik vertelde dat het ongeveer elke dag zo’n 32’C tot 34’C met een super warme brandende zon en dat het nog niet had geregend. Ik zie bijna geen zon, omdat dat niet te houden is. Ik sta voortdurend in de schaduw of zit binnen bij de airco. Echt 2 minuten later, dan dat gesprek, begon het hier kei en kei hard te regenen. Het duurde zo’n 15minuten en toen was het weer hartstikke droog en warm! Heel toevallig, maar wel lekker!

Nou, dit was m’n update voor deze keer weer..
Ik vind jullie reacties op m’n vorige verslag echt ontzettend leuk om te lezen, dus blijf vooral reacties plaatsen !

Sampai jumpa, Nienke!