Het land van mijn dromen..

Alweer een week voorbij, de tijd lijkt hier steeds sneller te gaan. Ik ben alweer een maand in Indonesië. Dat de tijd hier soms vliegt vind ik wel lekker, sta ik ook niet zo stil bij het missen van thuis. Dat onderdeel valt me zo nu en dan toch iets zwaarder dan ik me vooraf had in geschat. Maar agh, zo erg is het allemaal niet. We zetten door, want Indonesië is het land van mijn dromen.. En over tweeënhalve maand baal ik waarschijnlijk als een stekker dat ik alweer in Nederland zit.

Afgelopen week hebben we een aantal bezoekjes aan het ziekenhuis gebracht. Leuke en interessante bezoekjes, maar ook bezoekjes die we liever achterwegen hadden willen laten. Vooral Carla, ze belandde helaas voor de tweede keer in het ziekenhuis. Nu met de diagnose Salmonella. Na een infuus met 5dagen antibiotica en alweer een luxe viproom is Carla gelukkig weer op de been.
Verder hebben we vooral reguliere afdelingen bezocht in het ziekenhuis.
Urologie, Oogziektes en Orthopedie. Vooral die laatste afdeling was echt heel erg anders dan bij ons in Nederland. De kamers zijn erg warm, armoedig en klein. Wat in Nederland een kleine 4persoonskamer is, liggen hier makkelijk 6 patiënten met een hele hoop familie. Er zijn geen gordijnen tussen de bedden in, dus alles gebeurd in het openbaar en je buurman kan van allerlei dingen lekker meegenieten.
Orthopedie is een armoedige afdeling, waar het geld erg schaars is. Als je hier werkt moet je erg creatief kunnen denken, en dat is ook wel te zien. De raarste stellages, bouwkunsten en kunstwerken zijn er te zien. Voeten, enkels, benen, knieën, armen en polsen met talloze pinnen en pennen erin. Echt om akelig van te worden.
Op orthopedie lag een jongen van 13jaar die tijdens zijn werk was gevallen. Hij werkte als hoogwerker en is 5meter naar beneden gevallen. Een cervicale (nek) breuk al gevolg. Deze jongen is zo aangetast dat hij nauwelijks zijn armen en benen kan bewegen. Zijn enkels zitten daardoor helaas ookal onder de decubitus wonden. Deze jongen had hiervoor gevulde handschoentjes met water onder zijn enkels liggen. Goede decubitus preventie? Joost mag het weten..


Verder wilden we Carla het mooie strand van Surabaya laten zien, waar wij al een keertje naartoe waren geweest. Je kunt hier niet zwemmen want het water is nog bruiner dan in de Waal, maar wel leuk met een bootje varen. Dus wij, hup in de taxi, na wat gestuntel uitgelegd waar we naartoe wilden. Komen we daar aan, wat denk je? Is het water weg. Het is hier de afgelopen weken blijkbaar zo ontzettend heet geweest, dat het beginstuk van de zee droog stond. Helaas dus.. Geen zeezicht, maar wadlopen!
Het regenseizoen is hier trouwens ook begonnen. Ben er weer achter gekomen, waarom ik Nederland ook alweer niét mis..

Omdat we hier zo ontzettend hard werken, ahum. Vonden we het weleens tijd worden om onszelf te gaan verwennen. Dus zijn we opzoek gegaan naar een beautysalon. Gelukkig zijn die hier in overvloed! Maar ja, wat neem je dan? Uiteindelijk hebben we met bibberende knietjes maar gekozen voor een Full Body Massage. 60.000 roepia (+/- 5euro) voor een uur. Kan nooit veel zijn, zeiden wij nog.. Dat heb ik geweten!
Een donker kamertje, waxinelichtjes, 4 bedjes, rustgevende muziek.. een ‘Take out of your clothes’ en een ‘lie down’ en daar lag ik dan, half naakt onder een handdoekje op een houten bedje.
Na wat gegiechel, fototjes en een Indo half bovenop me, kon ik me toch wel overgeven en een beetje ontspannen. Weer een ervaring rijker, zullen we maar zeggen..

Ook hebben we van het weekend een dagje doorgebracht met een landgenoot! Via de universiteit zijn we er achter gekomen dat Sietske hier ook voor een paar maanden in Surabaya studeert. Met z’n alle zijn we wat souveniers bij een winkeltje gaan kopen, waar we eerder al onze Batik hadden gekocht. Wat een wahalla! 2 verdiepingen met alleen maar Indonesische prulletjes. Jeetje, wat word ik daar hebberig van! Niet goed voor mijn portemonnee! Daar zijn we nog lekker gaan zwemmen en met z’n alle wat gaan eten. Erg gezellig en zeker voor herhaling vatbaar :)

Vandaag zou dan eindelijk gaan gebeuren waar ik al weken op wacht.. We zijn naar de Taman Safari geweest! Dat is een grote dierentuin net buiten Surabaya.
Het eerste deel kun je met de auto overal langsrijden, een soort van Beekse Bergen, alleen dan veel leuker! Je mag veel dieren wortels voeren, waar we dan ook gretig gebruik van hebben gemaakt. Lama’s, kamelen, leeuwen, tijgers, olifanten, giraffen, apen, beren en een gratis carwash van een buffel!
Daarna hebben we een aantal dierenshows gezien waaronder een tijgershow en een dolfijnenshow. Bij de laatste hebben gelijk maar van het moment gebruik gemaakt om met zo’n schattig beestje op de foto te gaan. Ik wilde wel weer een kusje, net als op Curacao! Jeetje mina, dat heb ik geweten.
Dat beestje was zo enthousiast met z’n kus dat ik nu nog steeds een zere kaak heb.
Ook hebben we geluncht naast ‘the tiger cave’. Naast onze tafel was een grote glazen wand waar 3 Bengaalse tijgers achter rondliepen. Erg smakelijk zijn deze beesten. Toen wij onze heerlijke spaghetti zaten te nuttigen, vonden hun het nodig om, met veel lawaai, uitgebreid en vaak de liefde te bedrijven. Eetsmakelijk zullen we maar zeggen !
Met als klapper op de vuurpijl hebben wij deze dag afgesloten met een paar leuke fotomomentjes.
Ik heb even lekker kunnen knuffelen met een Orang-oetan. Deze vriend vond het blijkbaar heel aangenaam om even lekker mijn nek te kietelen. Altijd welkom!
En daarna heb ik nog een baby leeuwtje mogen aaien. Zo ontzettend schattig! Vond het helemaal niet zo heel eng, dacht gewoon continue ‘Aaah, wat een lieve grote poes’ Totdat dit lieverdje een keer flink gaapte en z’n tandjes tevoorschijn toverde.
Dit heb ik altijd al willen doen, en ik kan je vertellen.. Het is nog leuker dan ik vooraf had kunnen bedenken!

Indonesië was het land van mijn dromen, maar is vanaf vandaag ook het land waar mijn dromen werkelijkheid zijn geworden! Dit neemt niemand mij meer af..

Tot de volgende keer ! Dikke kus van mij ..